Koci poeta - opowiadania

   Niemcy/Berlin  Następnego dnia Wiktoria obudziła się po godzinie piątej. Nie mogąc dalej zasnąć cały czas rozmyślała o Patricku i wczorajszej decyzji. Nie była zła, wręcz przeciwnie, była szczęśliwa, że będzie przy niej ktoś kto ją rozumie oraz dobrze zna.  Rozmyślając dalej o Patricku postanowiła pójść do niego. Wstała z łóżka i ubrana w letnią piżamę na ramiączkach i z krótkimi spodenkami, boso powędrowała do jego pokoju. Nie słysząc odpowiedzi na znak pukania, weszła po cichu do jego pokoju. Widząc go śpiącego po cichu podeszła do łóżka i kucnęła. Następnie próbując go obudzić, zaczęła kołysać jego ramię.  - Michael, śpisz. – powiedziała po cichu – Michael … - Ffff… Wiki to ty, co się stało. – powiedział zaspany - Nic. Posuń się idę do ciebie. – powiedziała podnosząc kołdrę, którą był przykryty Patrick  - Co? – dziwił się dalej nie wiedząc co się dzieje  - Posuwaj się, chcę się do ciebie przytulić.  Patrick się uśmiechną, widząc, że Wiktoria chcę się położyć obok niego. Przesunął

    Niemcy/Berlin   Następnego dnia, od samego rana Wiktoria cały czas myślała o wczorajszym pocałunku z Patrickiem. Zastanawiała się, także nad słowami Natalii, które mówiły, że nie rozróżniła czym jest miłość, a czym przyjaźń.  - Boże, czyżby Natka miała rację. Pomyliłam przyjaźń z miłością. – pomyślała w drodze do łazienki – To już drugi taki pocałunek, gdzie nie mogłam się oderwać od niego. – dodała  Wiktoria w łazience wzięła szybki prysznic. Wymyła i wysuszyła od razu włosy. Następnie ubrała się w szare spodnie dresowe i zielony t-shert, w rekach trzymając kosmetyczkę przeszła z łazienki do pokoju, w którym była ugoszczona. Po drodze natknęła się na Patricka, który w tym czasie wracał z porannego joggingu.  - Hej. – powiedziała niepewnie podchodząc do Patricka , a następnie witając się z nim Wiktoria nie wiedziała co ma zrobić. Czy przywitać się z przyjacielem, czy z osobą, która jest kimś więcej niż przyjacielem. Cały czas miała mętlik w głowie. - Cześć Wiki. Znajdziesz chwilę d

Po udanej obiadokolacji z przyjaciółmi, którą Emmie udało się zrobić na siedemnastą z minutami, Wiktoria wraz z Patrickiem pomału zaczęli się szykować do wspólnego wyjścia. W drodze do pokoi gościnnych Patrick namówił Wiktorię, że do centrum miasta pojadą jego samochodem, a z stamtąd już pójdą pieszo na spacer. Natomiast Hans zajmie się samochodem Wiktorii i wstawi go do garażu. Emma wiedząc, że przyjaciele się oddalają, aby przyszykować się do wspólnego wyjścia namówiła po cichu swojego męża, aby pomógł jej zamienić to spotkanie na randkę Wiktorii i Patricka.  - Oszalałaś. Nie wystarczy, że namówiłem jego, aby ją gdzieś wziął na spacer. A ty chcesz jeszcze robić z tego randkę. – powiedział po cichu Hans spoglądając czasami czy ktoś z góry nie schodzi  - No co. Paddy wyleczy ranę w sercu Wiktorii.  - Jak ty chcesz ich wyswatać, jak ona dalej kocha Igora. Bo z Paddym nie mamy problemu. - Czyli dobrze mówiłam, że on dalej w niej się podkochuje. – powiedziała Emma upijając łyk soku pomara